برند شوستر:

شوستر که بخشی از تیم قهرمان جام ملت های ۱۹۸۰ بود، خیلی زود و در سن ۲۴ سالگی وادار به خداحافظی از تیم ملی آلمان شد. این فوتبالیست کم نظیر که بعدها با سرمربیگری رئال مادرید بار دیگر به شهرت ویژه ای رسید، جزو معدود ستاره های دنیای فوتبال محسوب می شود که علی رغم تولد در یک کشور صاحب فوتبال،از حضور در جام جهانی بازمانده است. شوستر ماجرای جدایی ناگهانی اش از تیم ملی آلمان را اینگونه روایت می کند: «من بدون اجازه بارسلونا را ترک کردم چون می خواستم در دیدار دوستانه کشورم با برزیل شرکت کنم. باشگاه به من اجازه سفر نمی داد زیرا ما روز بعد یک مسابقه برابر رایو داشتیم. آنها در نهایت پذیرفتند که من ۴۵ دقیقه بازی کنم. بعد از آن مسابقه ملی یک مهمانی ترکیب داده شد ولی من در آن حضور نیافتم چون باید صبح زود بیدار می شدم. این همان جایی بود که همه چیز گیج کننده شد. به من گفتند که چون در مهمانی نبوده ام دیگر به تیم ملی دعوت نخواهم شد.»

 اریک کانتونا

شخصیت خاص اریک کانتونا و عصبانیت های مداوم او هیچ گاه فرصت حضور طولانی مدت در تیم ملی را برای این بازیکن فراهم نکرد. شاید اکر کینگ کانتونا به لحاظ اخلاقی کمی آرامتر بود، حتی با سطح فنی به مراتب ضعیف تری نیز می توانست مهره فیکس تیم ملی فرانسه باشد. این ستاره ابتدا به سبب واکنشش به تصمیم برای کنار گذاشتن او در مرحله مقدماتی جام جهانی ۹۰ برای مدتی از حضور در تیم ملی کشورش محروم بود. دوران پلاتینی و ژرار هولیه اما به شکلی کاملا متفاوت برای کانتونا سپری می شد که ناگهان واقعه سلهور ست پارک و درگیری مشهور او از راه رسید تا بساط جدایی اسطوره باشگاه منچستر یونایتد از تیم ملی بار دیگر فراهم شود. اریک البته کمی بعد بار دیگر به تیم ملی نزدیک شد اما حالا دیگر بازیکنان جوانی مثل زیدان به خوبی جای او را پر کرده بودند و به همین جهت کانتونا جایی در ترکیب تیمش برای جام جهانی ۱۹۹۸ پیدا نکرد.

رایان گیگز:

 به محض اشاره به بازیکنان بزرگی که هرگز فرصت بازی در جام جهانی را به دست نیاوردند، احتمالا نام رایان گیگز یکی از اولین نام هایی است که در ذهن فوتبالدوستان تداعی می شود. کشف بزرگ فرگوسن و ستاره سرآمد نسل ۹۲، در تمام این سال ها در ترکیب شیاطین سرخ همه کار کرده اما به سبب غیبت همیشگی در جام جهانی، بخشی از توجهات را از دست داده است. گیگزی که شماره اش در تیم ملی ولز این روزها بر تن گرت بیل قرار دارد، با ملیت یک کشور مطرح فوتبالی به سادگی می توانست در جام جهانی بدرخشید اما در ولز هیچ گاه مهره تاثیرگذاری در کنار خود ندید و به همین جهت بازنده همیشگی مسابقات انتخابی جام جهانی بود. او با ۱۱ قهرمانی لیگ، دو قهرمانی در لیگ قهرمانان و ۴ قهرمانی جام حذفی یکی از پرافتخارترین بازیکنان تاریخ فوتبال به شمار می رود.

 جورج وه آ:

 او را با لقب بهترین فوتبالیست آفریقایی تاریخ می شناسند. او در سال های حضور در کشورهای لیبریا، فرانسه و ایتالیا افتخارات فردی بسیار زیادی کسب کرد که مهمترین آنها بدون شک انتخاب به عنوان مرد سال فوتبال جهان بود. او البته انتخاب به عنوان مرد سال فوتبال اروپا و آفریقا را نیز در میان تجارب ستودنی خود دارد. جورج وه آ که از سابقه فتح لیگ های فرانسه و ایتالیا با پی اس جی و میلان برخوردار است، به عنوان بازیکن، مربی و حتی سرمایه گذار تلاش کرده تا لیبریا را به جام جهانی ببرد اما این تیم هنوز هم نتوانسته شانسی برای صعود به اولین جام جهانی تاریخ خود داشته باشد.

 جرج بست:

 جادوگر ایرلندی که نام خانوادگی اش به خوبی توصیفش می کند، هیچ وقت موفق نشد ایرلند شمالی را از پشت گیت های جام جهانی عبور دهد. بست پیش از درگیر شدن با حواشی زیاد و مصرف بالای الکل، در منچستر یونایتد در کنار تعداد زیادی ستاره دیگر می درخشید. اوضاع در تیم ملی اما برای او اینگونه نبود و این ستاره همه بار تیمش را به تنهایی به دوش می کشید. او ۳۷ بار در تیم ملی بازی کرد و ۹ گل نیز با پیراهن این تیم وارد دروازه رقبا نمود. پس از خداحافظی بست از تیم ملی و در زمان حضور او در لیگ آمریکا، ایرلند شمالی موفق شد به جام جهانی ۱۹۸۲ راه پیدا کند. در ابتدا قرار شد بیلی بیگم، سرمربی وقت ایرلند بست را دوباره به تیم ملي فرابخواند اما این مربی در نهایت از تصمیمش منصرف شد. بست در این باره نظر جالبی دارد: «من در شرایط بدنی مناسبی بودم اما تیم آمریکایی ام واقعا افتضاح بود. بیلی بینگم یک بار برای تماشای تیم ما آمد و ما عملکرد خوبی نداشتیم. او برای انتخاب من تحت فشار زیادی بود و من فکر می کردم طبیعی است که با توجه به چیزی که دیده مرا کنار بگذارد. انتظار نداشتم که در هر بازی شرکت کنم اما ای کاش او مرا به عنوان بخشی از تیم با خود می برد و حداقل ۱۵ دقیقه به من بازی می داد تا در جام جهانی بازی کرده باشم.»

 دی استفانو:

 اسطوره باشگاه رئال مادرید که با قراردادی جنجالی پس از امضای قرارداد اول با بارسا به مادرید منتقل شده بود، بدون شک یکی از بهترین مهاجمان تاریخ فوتبال محسوب می شود. دی استفانو برای سه تیم ملی اسپانیا، کلمبیا و آرژانتین بازی کرداما با هیچ کدام از این تیم ها نتوانست در جام جهانی فوتبال بازی کند. این ستاره در سال ۱۹۵۴ به سبب بازی در هر دو تیم آرژانتین و کلمبیا از حضور در جام جهانی منع شد. او بعدتر به تیم ملی اسپانیا رفت اما با این تیم در راه راهیابی به جام جهانی ۱۹۵۸ به توفیق نرسید. دی استفانو ۴ سال بعد با درخشش خود اسپانیا را به جام جهانی رساند اما این بار مصدومیت مانع ثبت اولین حضور او در این جام شد تا او یکی از بدشانس ترین بازیکنان تاریخ فوتبال لقب گیرد. آلفردو تا چند ماه پیش رکورددار گلزنی در کلاسیکو بود. او حالا در این رکورد با لئو مسی مشترک است.

 گرت بیل:

 گرانقیمت ترین بازیکن حال حاضر فوتبال جهان یکی از غایبین سرشناس جام جهانی ۲۰۱۴ خواهد بود. بیل البته با سایر بازیکنان اشاره شده در این گزارش یک تفاوت ویژه دارد و آن این است که گرت هنوز هم می تواند خود را به رقابت های جام جهانی برساند. اگرچه حضور تیم ملی ولز در جام های جهانی آینده هنوز هم در دسته محالات می گنجد اما نسل جدید فوتبال این کشور امیدوار است حسرت تاریخی ستاره های ولزی برای حضور در جام جهانی را دور بزند. گرت بیل و آرون رمزی مهمترین ستاره های این روزهای فوتبال ولز به شمار می روند.